Wybitny polski malarz i grafik, jedna z najbardziej rozpoznawalnych osobowości polskiej sztuki współczesnej. Jedyny polski artysta, któremu udało się odnieść międzynarodowy sukces przed transformacją (m.in. udział w 'documenta 7′ w Kassel w 1982 roku). Także – jedyny artysta, który niezależnie od uznania w kręgach profesjonalnych, stał się popularny we wszystkich środowiskach konsumentów sztuki. Niepokorny i prowokacyjny, zmienny i nieprzewidywalny, pełen diabelskiego poczucia humoru, do dziś budzi skrajne reakcje i poruszenie, także wśród twórców najmłodszego pokolenia.
Urodził się w 1943 roku w Radzyminie.
W latach 1963-70 studiował malarstwo, grafikę i rzeźbę na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
W 1965 roku rozpoczął niezależny od toku studiów cykl rysunków i akwarel, a od 1966 obrazów olejnych 'Podróże autostopem’ – charakterystyczne widoki miast z lotu ptaka (kontynuowany do dziś). Od 1970 roku powstaje kilkanaście innych cykli malarskich, między innymi w latach 1972-1978 'Sportowcy’ – jedna z najwyżej cenionych obecnie serii malarskich Dwurnika, ukazująca na poły karykaturalnie, na poły komiksowo bohaterów zwykłej PRL-owskiej codzienności. Wśród kolejnych cykli obrazów powstają dwie serie poświecone tragicznym losom ludzi uwikłanych w historię: w 'Drodze na Wschód’ (1989-1991) Dwurnik upamiętnia ofiary stalinizmu, a w 'Od Grudnia do Czerwca’ (1990-1994) ofiary stanu wojennego w Polsce.
W twórczości Dwurnika można także znalezć obrazy niezaangażowane, np. cykl 'Błękitne’ (lata 90-te) to pozbawione horyzontu, bliskie abstakcji pejzaże morskie, a 'Dwudziesty piąty’ barwne abstrakcje w technice action painting. Inne serie to min. 'Portret’ (od lat 70-tych), 'Robotnicy’ (lata 80-te), 'Niech żyje wojna!’ (1991-1993), 'Niebieskie miasta’ (od 1993), 'Diagonalne’ (od 1996), 'Wyliczanka’ (od 1996).
Poza malarstwem Dwurnik uprawia grafikę i rysunek (zarówno autonomiczne serie jak i ilustracje). Lubi projektować monumentalne kompozycje malarskie w przestrzeni publicznej. Stworzył rysunki i gwasze do filmów animowanych 'Warzywniak,360 stopni’ (2007r.) oraz 'Oaza’ (2009r.) w reżyserii Andrzeja Barańskiego. Powstalo kilka filmow dokumentalnych o tworczosci artysty, m.in: 'Owoce Ziemi’ (1977), 'Portret z natury’ (1984) i 'Polska Nike’ (1987) w rezyserii Andrzeja Szczygla oraz 'Podroze Edwarda Dwurnika’ (1995) Grazyny Banaszkiewicz. W 2011 roku powstal album ze wszystkimi reprodukcjami cyklu Sportowcy.