Artystka przyszła na świat 13 lutego 1960 roku w mieście Białystok. 25 lat później zakończyła edukację na wydziale Grafiki w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, otrzymując wyróżnienia w postaci dyplomu pracowni grafiki warsztatowej prof. Haliny Chrostowskiej oraz aneksu do dyplomu w pracowni prof. Jerzego Tchórzewskiego. W roku 1986 Minister Kultury i Sztuki przyznał jej prestiżowe stypendium twórcze.
Twórczość Joanny jak i jej mistrza prof. Jerzego Tchórzewskiego zawiera w sobie nawiązania do modernizmu polskiego, jednak nie tylko. Widoczne jest czerpanie natchnienia z obrazów Jacka Malczewskiego, Józefa Mehoffera oraz Vlastimilema Hoffmana, jednakże dostrzec można i inne zapożyczenia. Mianowicie warto podać przykład w postaci obrazu „Spotkanie”, na którym to skrzydła aniołów są gotyckie, średniowieczne, a już bielizna w jaką odziane są anielice przywołuje na myśl bieliznę popularną wśród kobiet z XIX wieku. Innym przykładem może być chociażby obraz „Wenus Słodkowodna”, gdzie dostrzec można nawiązanie do sławnego obrazu Sandra Botticellego. Obraz „Trzej muszkieterowie” to z kolei wynik fascynacji twórczością Tadeusza Makowskiego i ujęcie jej w nieco inny sposób i połączenie z motywami zaczerpniętymi z ilustracji do baśni Andersena autorstwa Jana Szancera. Wprawne oko spostrzeże również motywy hiperrealistyczne. Ta wyliczanka mogłaby sugerować, że twórczość artystki tej jest wtórna i niesamodzielna, jednak zdecydowanie jest to nieprawda.
W jej obrazach widoczna jest bowiem zabawa sztuką, swoista płynna zmiana estetyki, co sprawia, że dzieła zdają się kpić z krytyków. Jej sztuka często nadaje nowy sens przedmiotom co jest cechą charakterystyczną postmodernizmu, z kolei pastisz cechuje się właśnie cytatami innych malarzy. Oczywiście w dorobku artystycznym pani Joanny znajdziemy nie tylko zabawę i szczyptę humoru, lecz również ważne przekazy życiowe. Artystka tworząc zdaje się podejmować próby pozytywnego wpłynięcia na nastrój odbiorcy, pokazując przy tym swój niesłychany kunszt.